Doug MacLeod is in 1946 geboren in Saint Louis, MO. MacLeod is een geroutineerd, op Delta-leest geschoeide zanger, gitarist én, zij die er live ooit bij waren -ik was één van die gelukkigen- kunnen dit bevestigen, een geweldig entertainer, die je niet vergeet. Doug is een meester op akoestische gitaar. Zijn unieke en gedreven gitaarspel is kunstig en, zijn bottleneck slidetechniek intrigerend en meeslepend. Doug is een geïnspireerd verteller die op het podium, met zijn gitaar op zijn knie, karakters -van gezichtsloze tot legendarische- echt tot leven kan brengen. Hij is een singer-songwriter van de oude Amerikaanse traditie, die rondreist en zingt over de ervaringen uit zijn eigen omgeving en leven. Doug speelde o.a. samen met Muddy Waters’ mondharmonicaspeler George “Harmonica” Smith, Big Joe Turner, Pee Wee Crayton, Eddie “Cleanhead” Vinson, Lowell Fulson en Big Mama Thornton. “Harmonica” Smith (1924-1983) was zijn mentor en inspirator, van wie Doug de bijnaam “Dubb” kreeg. Van hem leerde hij hoe het publiek te bespelen en, hoe mensen in verrukking te brengen

In de voorbije jaren (o.a. op ‘Break the Chain’ [2017]) speelde MacLeod opnieuw samen met de genomineerde drummer Jimi Bott en bassist Denny Croy. Jimi Bott’s muziekloopbaan startte in de baai van San Francisco, wanneer hij studeerde en muziekles kreeg van twee grote drum instructeurs Forrest Elledge en Murray Spivack. Bott werkte samen met Mark Hummel, Rod Piazza & The Mighty Flyers en met The Fabulous Thunderbirds, met wie hij tien jaar tourde. Bassist Denny Croy speelt al vanaf zijn zeventiende bluesmuziek. Hij jamde ooit in de huiskamer met de legendarische T-Bone Walker. Croy begon zijn professionele carrière in 1979. Hij toerde toen met John David “Moon” Martin (“Bad Case Of Loving You (Doctor, Doctor”). Croy stond al in de studio met meerdere artiesten als Lou Christie, Big Daddy, Brian Setzer en Keb’ Mo’. Croy speelt al sinds 1999 samen met Doug MacLeod. Hij is leraar basgitaar in de McCabe’s Guitar Shop School of Music. Na een carrière van meer dan 30 jaar, 21 studioalbums, verschillende live-albums, compilaties, een blues gitaar instructieboek/dvd (“1001 Blues Guitar Essentials” - 2006) en een dvd van een live-uitvoering, heeft MacLeod zijn plaats in de scene meer dan verdiend. MacLeod’s songs zijn gecoverd door veel artiesten (Albert Collins, Albert King, Coco Montaya, Joe Louis Walker…) en sommige van zijn nummers zijn gebruikt in tv-films. Zelf presenteerde hij van 1999 tot 2004 op de radio de “Nothing But The Blues” en is hij columnist in het blues Revue Magazine “Doug’s Back Porch”.

Vorig jaar bracht Vincent Abbate zijn biografie “Who’s Blues Vol.1 – Doug MacLeod, The authorized compact biography” als eerste van de reeks uit. Zelfs zijn trouwe fans, die bekend zijn met de biografie van Doug MacLeod, omdat hij daar tijdens zijn concerten graag over uitweidt, zullen geboeid blijven lezen in de ban van Dougs levensverhaal en de evolutie van zijn muziekcarrière die zes decennia omspant. Je kan gewoon in dit boek het verhaal volgen vanaf Dougs geboorte, zijn eerste pogingen om als bluesman door te breken, zijn wilde jaren in Norfolk, Virginia, tot zijn latere successen en hoogtepunten, wanneer hem Blues Music Awards in verschillende categorieën worden toegekend. Daarbij verneem je welke mentoren hem onder hun hoede namen, welke bluesgrootheden zijn pad kruisten, wanneer hij van elektrische naar akoestische blues overschakelde en hoe hij geleidelijk zijn unieke stijl vervolmaakte en solo begon te touren. Vooral in het eerste hoofdstuk ‘Origins’ worden bijzonderheden over hem onthuld die een apart licht werpen op zijn persoonlijkheid en de keuzes die hij later maakte. Zijn jeugd verliep nochtans eenzaam omdat Doug omwille van zijn stotterprobleem het moeilijk had om vrienden te maken. Maar hij ontdekte via enkele omwegen de blues. Aanvankelijk speelde hij basgitaar in groepjes tot hij op de gitaar overschakelde, dat meer kansen gaf op succes bij de meisjes. Hij ontdekte ook hoe hij via een hogere zangstem het stotteren kon vermijden.

Zijn vader was een zakenman die niet graag zag hoe zijn oudste zoon de richting van bluesmuzikant opging. Zijn vader zou trouwens tot op zijn sterfbed in deze zwijgzame afwijzing volharden. Doug probeerde aan de verstikkende sfeer thuis te ontsnappen door in te tekenen bij het leger en zich bij de Navy te vervoegen, waar hij vier jaar lang radars zou repareren. Ook zijn ontmoeting met Ernest Banks, die hem zo’n belangrijke lessen zou leren en voor menig keerpunt zorgde in zijn groei naar volwassenheid, wordt zeer kleurrijk beschreven. Het eerste hoofdstuk eindigt met een optreden in de ‘Safari Club’ in Los Angeles en zijn ontmoeting met George ‘Harmonica’ Smith, een belangrijk kantelpunt in zijn carrière. Die vriendschap met George, als het ware een tweede vader voor hem, wordt later in het boek nog uitvoerig beschreven. Na George’s dood blijft Doug in hem een engelbewaarder zien en koppelt hij hieraan een spirituele dimensie. Alle volgende hoofdstukken zijn in eenzelfde levende stijl geschreven en verhalen over Dougs wilde jaren, trauma’s uit zijn jeugd, uitgebrachte albums en de levenslessen die hem onderweg werden aangereikt, o.m. deze van Ernest Banks die hem voor de drugs waarschuwde, maar ook deze van Willie Dixon en andere. Het seksueel misbruik in zijn jeugd en zijn avonturen met een moordlustige prostituee in zijn Navy tijd in Norfolk komen slechts zijdelings ter sprake. De meeste aandacht gaat naar Dougs ontwikkeling als muzikant, hoe hij in de zwarte bluesscène in Los Angeles zijn plaats vindt te midden van andere muzikanten, die hem gaandeweg accepteren, en hoe hij tenslotte kiest voor de risicovolle weg om akoestisch te gaan spelen.

‘Break The Chain’, ik vermelde de titel al, is het laatste album van MacLeod. De veelzeggende titel en de coverfoto roepen vragen op, werken intrigerend. Zijn verhalen zijn qua onderwerp erg uiteenlopend, onderhoudend, soms wat onderkoeld, maar met een prima gevoel voor understatement. Eerder dit jaar begon hij in september met producer Jim Gaines aan zijn nieuwe album. Doug MacLeod toert deze maand in Europa en houdt voor optredens in Nederland op meerdere plaatsen halt. Wij spraken met hem af in ’t Magisch Theatertje in Maastricht, waar de “The Fall Euro Tour” startte en, waar hij voor de show tijd had voor een interview.

Foto © Manon Houtackers

meer foto © Manon Houtackers